Met zen over de brug
Josette Meens,
Zen.nl Rotterdam. Als ik op mijn wekelijkse zenavond richting Rotterdam rijd en de Brienenoordbrug nader, beland ik in een rijtje stilstaande auto’s. File? Op dít tijdstip? Altijd mogelijk natuurlijk, maar ik wil wel dóór!! Tja, dan zal ik moeten zwemmen of vliegen, want de brug blijkt open te staan en om me heen zetten automobilisten hun motor af.
Rondkijkend ontwaar ik een enorm hoog, ijzeren gevaarte met gekleurde lichtjes, dat tergend langzaam over het water nadert en het open brugdeel passeert. Ik zit, kijk, ben heftig onder de indruk van deze kraan (of is het iets anders?) en besef plotsklaps dat er in het geheel geen sprake is van de haast en irritatie die me doorgaans overvallen als ik, op weg naar een plek waar ik écht op tijd wil zijn, obstakels op mijn pad vind.
‘Het is wat het is’ prevel ik in mezelf en ik doe het ermee, in kalme acceptatie en met oog voor mijn omgeving, ook dat nog. Veel zenner kan het voor mij niet worden…
De rust verdwijnt niet bij het vervolg van de reis. Ik zet de rit keurig met de toegestane 80 km/u voort in plaats van gespannen het gaspedaal in te drukken in een poging toch nog vóór achten - ongetwijfeld geagiteerd - de zendo te bereiken. Als het zoeken naar een parkeerplaats tenslotte ook nog de nodige tijd vergt houd ik mijn zenavond voor gezien. Pompidompidoe… adem in de buik, acceptatie in hoofd en hart, voelbare vruchten van al die voorafgaande avonden, daar wordt een mens vrolijk van!
Lees in deze ZenActueel ook:
Like ons op facebook