Koriander zaaien en oogsten

Joke Batink, Zen.nl Enschede. Toen mijn zenleraar Floor ons een keer vroeg om terug te blikken op het afgelopen jaar, heb ik verteld over mijn moestuin. Toen ik begon als tuinder, had ik heel wat beelden in mijn hoofd van wat ik zou zaaien en wat daar vervolgens allemaal voor moois uit zou groeien. Beelden die gevoed werden door verhalen en plaatjes uit zaadcatalogi en tuintijdschriften, maar die niet altijd overeenkwamen met wat de werkelijkheid bleek te zijn. Zo heb ik geleerd dat radijsjes telen zeker niet altijd “kinderspel” is. En dat zelfs in lichte zandgrond de wortelen niet altijd mooi recht groeien. Maar als je langere tijd tuiniert, blijkt ook dat wat het ene jaar mislukt, je het andere jaar kan verrassen. Zo ging het met de koriander. Het leek me heerlijk om ook verse kruiden te kunnen oogsten. Bieslook, peterselie, salie …. het ging allemaal redelijk voorspoedig in de nieuwe kruidentuin. Maar de koriander, waar ik me bijzonder op verheugd had, kwam niet op. Ik kwalificeerde deze teelt daarmee als ‘te moeilijk voor een starter’. En omdat een mens nu eenmaal meer van successen dan mislukkingen houdt, heb ik het er maar even bij gelaten. Het tuinjaar verliep vervolgens zoals dat gaat: wieden, verplanten, composteren, oogsten en dan de winterse rustperiode.


Hoe groot was mijn verbazing toen ik in het voorjaar erna ineens een paar prille korianderplantjes ontdekte. Maar wat me het meest verraste, was dat ik ze aantrof op een plaats waarvan ik me helemaal niet kon herinneren gezaaid te hebben. Ik zette er gauw een markeringsstokje bij en koesterde ze tot ze groot werden en bloeiden met mooie witte schermpjes. Aan het einde van het seizoen raakten ze uit beeld; het geurige blad verdween en andere planten vroegen de aandacht. Het voorjaar erop bracht echter weer die mooie verrassing, dit keer over een veel groter deel van de tuin. In de jaren erna verschenen korianderplantjes elke keer weer op de meest onverwachte plekken, zelfs op het aangrenzende tuinpad hetgeen schoffelen tot een geurig karweitje maakte.

Hier moest ik weer aan denken toen een goede bekende me vertelde dat ze overweegt om te starten met zen-lessen. Ze vroeg mij hoe ik er toe gekomen was en ik vertelde dat ik op zoek naar inzicht ook een beetje bang was wat er allemaal boven zou komen. Nu, drie jaar later, weet ik dat zen niet alleen inzicht doet ontstaan, maar dat er overal in mijn leven zeninvloeden beginnen boven te komen. Hoe verrassend zo'n leerproces kan verlopen.

Ben je ook geïnteresseerd in dit leerproces? Kom naar een proefles.