Snakken naar stilte
Zeven maanden mediteren – van 3 december tot 3 juli van dit jaar – leverde een beginnend cursist heel veel op. Rust in zijn hoofd, zodat die akelige piep draaglijk werd.
John Zanoni, Zen.nl Lochem
3 december 2017, ik word wakker en kijk op de klok het is 5:23. Er klopt iets niet. Ik hoor een heel, heel harde ruis in mijn hoofd. Gepiep in mijn hoofd, dat ken ik wel, al decennia. Als ik rustig ga zitten en het is stil, dan is daar een piepje; maar dit, dit is nieuw, dit is zo hard het lijkt alles te overstemmen. Ik probeer weer te slapen maar dat lukt niet. Dan maar uit bed – kijken wat de dag brengt. Het is een drukke dag, Sinterklaasfeest thuis, familie en vrienden, voorbereiding, geen tijd om al te veel aandacht aan mijn luide piep te besteden. Het wordt avond, de rust keert weer, maar niet in mijn hoofd, daar heerst grote onrust.
Lijdensweg
Slapen lukt niet. De volgende ochtend ga ik meteen naar het inloopspreekuur. De dokter komt al snel met de diagnose: tinnitus. Hij zegt: ‘Ik kan helemaal niks voor je doen, hier is een recept voor slaappillen, misschien helpt dat.’ Aan het werk dus maar. ’s Avonds neem ik een slaappil. Dat deed ik nooit eerder; ik kom bijna de trap niet meer op en val knock-out in slaap. Om 3:12 word ik wakker: keiharde piep, paniek, de slaappil werkt niet! Voel mij verloren. Een week later zit ik aan de antidepressiva, zit in een diep, diep zwart gat zonder uitgang.
Eén geluk, mijn vrouw is coach en neemt mij aan de hand in het duister, op zoek naar een uitgang. Zo kom ik bij een life coach, die mij leert dat de luide piep angst veroorzaakt, waardoor ik constant in de vlucht- of vechtstand sta. Niet handig als je wilt slapen. Maar er is misschien een weg, en ik zet mijn zoektocht voort! Ik probeer Tai Chi, maar dat is nog te vroeg; er moet eerst rust komen. Het moet anders. Mijn vrouw wijst mij op
Zen.nl Lochem. Laat daar nou net een introductie beginnen:
Denken wat je wilt denken. Als ik bel, zit de cursus al vol, maar ik mag er toch nog bij.
Klaarwakker
De eerste les; ik word welkom ontvangen. De zaal zit inderdaad behoorlijk vol; ik vind een plekje in de hoek achterin. Iedereen is stil, ook fijn! Inmiddels heb ik behoorlijk veel angst ontwikkeld voor geluiden. Ik voel mij eigenlijk meteen op mijn gemak, er wordt over bubbels verteld (zal wel) en op een gegeven moment gaan we dan ook mediteren. Gewoon rechtop zitten en tellen… dat kan niet werken. Klopt, ik krijg alleen een heel zere rug, en dit zijn nog maar vijf minuten. Dan zegt de zenleraar dat het ook helemaal niet comfortabel moet zijn. Nu ben ik wakker, dat ken ik als sporter, als je beter wilt worden dan is dat ook nooit comfortabel – dat moet je voelen en daar moet je voor werken!
We krijgen huiswerk mee, een doel bedenken, een plekje maken en mediteren – twee keer twintig minuten per dag. Ik zoek een plekje in huis en ga zitten; twintig minuten is een marteling; met veel moeite haal ik tien, maar het voelt als een topprestatie een overwinning en… dat is raar, ik voel mij veel en veel minder neerslachtig. Hoe kan dat nou!
Zo gaan de weken voorbij, ik leer elke les meer, ook van de bubbels. Ik kan steeds langer rechtop zitten per meditatiesessie. Slaappillen en antidepressiva kunnen ook al vrij snel de deur uit. Ik kan weer slapen het is… het is een wonder.
Is de piep weg? Nee, helemaal niet. Kan ik doen wat ik deed? Nee. Maar mijn leven is nu anders; ik leef meer in het nu. Een wandeling door het bos is nu een fantastische ervaring geworden en alles heeft weer kleur! Ben benieuwd wat zen mij nog meer gaat brengen in de rest van mijn leven, ik ben follow-er :-)
Projecties bij Pasen
Ontdek de kracht van acceptatie
Zen en de bubbelkamer
Door zen plan uitgevoerd
Vertrouwen ontwikkelen
Bevrijd van hoop?