ZenActueel:
Iedere dag inspiratie voor een zenvol leven
Zenleraar ontmoet Boeddhistisch monnik in Myanmar
Tijdens mijn vakantie in Myanmar kwam ik in contact met een jonge monnik en vanuit mijn achtergrond als zenleraar vroeg ik hem wat het kloosterleven, het mediteren en het reciteren hem bracht. Hij herkende zich in de gedachte ‘Leer denken wat je wilt denken en leer voelen wat je wilt voelen'.
Harry Mengers,
Stichting Zen.nl Nijverdal
“Aung San, wat adviseer je als iemand een monnik wil worden?”. Hij kijkt verrast en zegt: “Die vraag is mij nooit gesteld.” Tijdens mijn vakantie in Myanmar (Burma) kwam ik Aung San tegen. Hij was 10 jaar toen hij besloot in het boeddhistisch klooster van Mandalay te gaan leven en deed dat tot zijn 18e. “In het begin was het moeilijk. In Mandalay was het heet, ik moest wennen aan het eten, het was zo moeilijk de taal te leren van de oude geschriften, de Pali Pitaka Adhidamma. En ik miste enorm mijn familie en vrienden”, vertelt hij. In Myanmar is het een gebruik dat je tenminste één of twee keer in je leven een tijd als monnik door het leven gaat. Veelal als je nog jong bent en ook wel als je ouder bent en je je gezin en werk op orde hebt. “Het is geen plicht, het is mijn eigen keus geweest. Mijn ouders hebben mij niet gedwongen, noch verboden monnik te worden”, benadrukt hij. Ook meisjes en vrouwen kunnen terecht in een klooster. “Ook al is er geen sociale druk”, zo vertelt Aung San, “is het soms een opvang voor verweesde kinderen, of een uitweg voor armoedige families die geen andere keuze hebben dan hun kinderen onder te brengen in een klooster”. De routine is voor dageraad opstaan, sutra’s reciteren, mediteren, de straat op om voedsel en geld te verzamelen. Je ziet veel monniken op straat, alleen of in groepjes, lopend langs de huizen, de winkels en de kraampjes om geld, rijst en andere ingrediënten voor de maaltijd op te halen. Zonder uitzondering wordt er gegeven, de schoenen uit, met een buiging. Terug in het klooster is er ontbijt, dan naar school, huiswerk doen, en rond de middag is de tweede en laatste maaltijd van de dag. Daarna is er weer school, huiswerk maken, huishoudelijke taken doen van het klooster, tijd om te wassen en voor persoonlijke verzorging, te mediteren en vrije tijd om met andere monniken door te brengen. “Ik heb hele goede vrienden overgehouden uit die tijd”, vertelt Aung San met een stralend gezicht, “Zij werden mijn familie, mijn broers. Ik zie ze nog vaak, tenminste die hier in de buurt wonen.”
“Aung San, wat zou je zeggen als een vriend of een jongere broer monnik wil worden en jou om advies vraagt?”, herhaalde ik mijn vraag. Na een lange stilte zegt hij: “Yes, it would be advisable. You learn to control your mind. Anger, temptations, alcohol or drugs will not get hold on you. This is what I have learnt.”
“As a Zen teacher in the Netherlands, I encourage my students by saying: Learn to think, what you want to think, learn to feel what you want to feel, and learn to do what you want to do.” Aung San laat de woorden op zich inwerken en zegt: “That is beautfully said.”
Projecties bij Pasen
Ontdek de kracht van acceptatie
Zen en de bubbelkamer
Door zen plan uitgevoerd
Vertrouwen ontwikkelen
Bevrijd van hoop?