ZenActueel:
Iedere dag inspiratie voor een zenvol leven
© Rients
Leren van bonbons eten
Saskia Koerntjes,
Zen.nl Zevenaar
Mijn omgang met eten is mijn leven lang een uitdaging. Mijn leraar gaf me een oefening met een bonbon, wat mij veel inzicht heeft gegeven: aanvoelen wat mijn werkelijke behoeften zijn.
Familiepatroon
Vele jaren was ik te zwaar, net zoals mijn moeder, -oma en -overgrootmoeder. Ook ik leek voorbestemd om onze familiaire eetbubbel voort te zetten. Mijn moeder was regelmatig op dieet, maar stiekem at ze vaak heerlijke calorierijke lekkernijen. Als ik mij niet goed voelde troostte ze me door samen gezellig wat lekkers te gaan eten. Toen ik vier jaar was stuurde ze me naar de diëtiste, omdat ze vond dat ik te dik was.
Ik kreeg al vroeg mee, dat mijn lichaam niet goed genoeg was en iets was waar altijd aan gewerkt moest worden. Eten stond in het teken van hoeveelheid, strijd en angst voor gewichtstoename. Na elke eetbui voelde ik mij beschaamd, was ik boos op mezelf. Mijn lichaam voelde vaak brak aan, hetgeen opnieuw een trigger was voor volgende eetbuien.
Om te proberen mijn familiaire oerbubbel te doorbreken koos ik er rond mijn 18-de voor om alleen maar gezonde voeding tot mij te nemen en om veel te sporten. Hierdoor werd ik in een half jaar tijd superslank. Doel behaald, probleem opgelost, dacht ik.
Maar de diepere betekenis van mijn relatie met eten was nog niet tot mij doorgedrongen.
Bonbon
De kentering kwam een paar jaar geleden. Mijn zenleraar kreeg weet van mijn voedingsstrijd en gaf me een huiswerkopdracht: Plaats een week lang tijdens je meditaties een heerlijke bonbon vlak voor je op de mat. Je mag eraan ruiken, ernaar kijken, hem aanraken, maar niet opeten. De meditaties gingen iedere dag letterlijk met zweet en tranen gepaard. Elk moment voelde ik de drang om die “donkerbruine uitdager” te verslinden. Eindelijk…. eindelijk was de week voorbij en heb ik met superveel aandacht en volop genietend de bonbon met muizenhapjes in slow motion opgegeten. Het was de lekkerste die ik OOIT heb gegeten!
Focus op voelen
In die uitdagende week en gaandeweg in de tijd kwam ik langzaam maar zeker tot de conclusie, dat mijn aandacht voor eten, in de vorm van “slecht eten en dik worden” aan de ene kant en “super gezond eten en flink afvallen” aan de andere kant, twee zijden van dezelfde medaille zijn. Bij beiden was mijn aandacht gericht op eten. Door te gaan lijnen dacht ik mijn eetprobleem op te lossen, maar dat hielp niet. Geleidelijk ontdekte ik echter, dat alle aandacht gericht mag zijn op het voelen van mijn onverwerkte ervaringen en de daarbij behorende emoties. Het is achteraf zo simpel te begrijpen, maar in de praktijk o zo confronterend, om “alleen maar” verdriet, angst, spanning, mijn kindpijn te gaan voelen, zonder meteen naar eten te grijpen. Enkel op die manier kon ik mijn voedselobsessie achter me laten. Tijdens de meditaties constateerde ik dankzij “beter aanvoelen” wat mijn werkelijke behoeftes waren. Ik ging gezondere keuzes maken zoals, meer rust nemen, beter ademhalen, het verder verwerken van nog meer bubbels, kortom meer introspectie en verdieping. Ik bemerkte dat stress en emoties daardoor afnamen.
Steeds opnieuw beginnen
Dit hele bewustwordingsproces ging niet van een leien dakje. Ik ging af en toe nog in de fout en had dan eetbuien; voelde me vervolgens beschaamd, boos en schuldig. Maar steeds kon ik op mijn meditatiemat opnieuw beginnen met “aanvoelen”, waardoor de behoefte aan demping in de loop van de tijd afnam. De afgelopen jaren kies ik ervoor om goed te zijn voor mijn lijf; het te verzorgen, het als Goddelijk te beschouwen, zonder dat het voor mij perfect hoeft te zijn.
Nu eet ik gezond en beweeg ik voldoende. Ja, en af en toe kies ik er bewust voor om ook te genieten van een bonbon of snackje zonder dat er grote bubbels opploppen. Er is meer ontspanning ontstaan met betrekking tot het kiezen en nuttigen van voeding.
Aanvaarding
Door uiteindelijk verantwoordelijkheid te nemen voor mijn bubbels (door ze te voelen) en niet de schuld te geven aan mijn familie, ben ik meer in evenwicht.
Moeder, oma en overgrootmoeder waren emotie-eters; ze wisten niet beter, anders hadden ze het wel anders gedaan. Mede door dit inzicht heb ik hen, bewust doorleefd, kunnen vergeven en uiteindelijk ook mezelf.
Wat is het toch bijzonder, dat elke aanleiding in het leven een begin kan zijn van een bewustzijnsproces om verantwoordelijkheid te nemen voor het aangaan van (oer)bubbels…….zelfs een bonbon.
Podcasts Arthur Nieuwendijk
Projecties bij Pasen
Ontdek de kracht van acceptatie
Zen en de bubbelkamer
Door zen plan uitgevoerd
Vertrouwen ontwikkelen