ZenActueel:
Iedere dag inspiratie voor een zenvol leven
Graffiti op het raam van Zen.nl Assen
Arno Groote /
Zen.nl Assen / 4 februari 2025
Hieronder lees je over Arno’s emoties na de ontdekking van de ongevraagde graffiti op de zenvolle raamdecoratie van Zen.nl Assen.
Het eerste seizoen van Zen.nl Assen is bijna voorbij. En het is omgevlogen! We hebben een mooie zendo aan huis waar veel aan geklust is. Het verven en schuren van grote oude kozijnen met veel van die authentieke randjes. Na lang en diep nadenken over welke kleuren het best zouden passen in onze zendo, zijn we gaan schilderen, vloeren gaan leggen en hebben we meubilair aangeschaft. Uiteindelijk hadden we nog een handvol kleurenstaaltjes over. Het zit qua kleur allemaal zo dicht bij elkaar, welke te kiezen? Het bleef een vraag totdat we eens beter naar de namen van de kleuren keken. En ja hoor, er was een kleur bij die heette: KOZEN. Die moest het worden! Het werd een kleurencombinatie van aardtinten, met groene high-lights van de planten en een gordijn. Na de aankleding van de ruimtes keken we naar de reclame op de ramen. Van tevoren had ik daar al goed over nagedacht, dus daar waren we, met wat meedenken van
Rients, snel uit. Tijdens de opening van Zen.nl Assen maakten we foto’s voor die ramen. We waren er blij mee, de kroon op ons werk.
Groot was dan ook de verbazing dat na nog geen maand iemand een graffiti op de raamreclame had gezet! Ik keek naar een rommelige rode krabbel, die er waarschijnlijk gehaast op was gezet in de kleine uurtjes van de vrijdagnacht. Een lelijk ding, uit balans geplaatst op de verder strakke compositie op het raam. Een smet op de uitstraling van de nieuwe zenvestiging! Je mag rustig weten: ik was boos. Welke onverlaat doet zoiets! In de momenten na de ontdekking van deze 'creatie' had ik zelfs fantasieën over mijn ontmoeting met de betreffende straatkunstenaar. Hoe die fantasie verliep zal ik verder aan de verbeelding van de lezer overlaten.
Na een half uur mopperen vroeg ik mij ineens af: maar wat doe ik hier eigenlijk? Dit is een Zen.nl locatie! Is dit niet net zoiets als die eerst zo verafschuwde spetter naast de enso (zencirkel), die later spelenderwijs gecultiveerd werd? Ik dacht daar zo over na en realiseerde mij dat onze zendo, in hartje Assen, nu onderdeel was geworden van de stadscultuur. Een straatcultuur die met taal en teken van zich laat horen: ik ben hier ook! Ineens veranderde mijn perspectief. Mijn boosheid zette zich om in fascinatie. Ik probeerde de tekst te ontcijferen en lette tijdens onze avondwandelingetjes op of ik deze tag (zo heet zo’n krabbeltje) ook op andere plekken kon herkennen. En ja hoor, op meerdere plekken in en rond het centrum, in verschillende kleuren, zag ik dezelfde tag. Weer had ik een fantasie. Maar nu over hoe het gesprek met deze straatkunstenaar zou verlopen als ik hem zou uitnodigen voor een kop thee. Hoe we zouden spreken over zelfexpressie en de betekenis van zijn kunst.
Sinds de jaren ’60 heeft de straatkunst zich ontwikkeld, toen kunstenaars de openbare ruimte gebruikten voor creatieve uitdrukkingsvormen. Straatkunst werd vaak als protest gebruikt tegen sociaal onrecht en politieke misstanden. Straatkunst verschilt van gewone kunst door de context. Klassieke kunst wordt tentoongesteld in musea en galerijen, maar straatkunst vindt plaats in een alledaagse omgeving. Allemaal waarden die wat mij betreft zeer goed bij de beoefening van zen passen. Straatkunst roept vragen op en laat je nadenken over zaken die ertoe doen.
Voordat ik begon met Zen.nl Assen gaf ik les in Groningen. En iedere keer als ik met de trein de stad in reed, werd mijn aandacht gegrepen door een graffiti die op de zijkant van een gebouw was gespoten. Het was een tekst, een vraag: ‘Wanneer ben ik?’
Ik heb mij dikwijls afgevraagd of deze kunstenaar misschien een zenbeoefenaar geweest kon zijn. Of ten minste een filosoof. Je zou het zelfs als koan kunnen beschouwen. De
koan, zenvraag, is een oefening in perspectiefwisseling. Een oefening in flexibiliteit en een diepe realisatie van dit moment. Als antwoord bedacht ik mij dan, zittend in de vertragende trein: ‘Hier, ik ben hier, nu.’ De cadans van het treinstel voelend. De oude buurtjes, begroeid met groen, voorbij zien trekken. Verder niets. Gewoon voelen dat ik daar was. En er zelfs van te genieten. Zonder dat er iets speciaals aan was. En dat maakte het speciaal.
En zo kijk ik nu ook aan tegen de kunst-krabbel op de verder smetteloze raambedekking van Zen.nl Assen. Je bent hier. Niets speciaals en toch ook weer wel. En ik kan alleen maar hopen dat de kunstenaar daar ook iets van beleefde, toen hij zijn handtekening op mijn raam zette. Dat hij dacht, nee, ervoer: ik ben hier, nu. En dat hem dat toen met een geluksmoment vervulde. Dat hoop ik nu. Die hoop kan mij zelfs nu nog blij maken. Daarom zullen er geen verdere pogingen worden ondernomen om die uiting van mogelijk geluk uit te wissen, alsof ze niet mocht bestaan. Ik kan nu alleen nog maar zeggen: bedankt!
Begin februari starten introductiecursussen zenmeditatie.
Klik hier voor een Zen.nl locatie bij jou in de buurt.
Ontdek meer uren in een dag met zen
MARA ontmoeten?
Kwetsbaar als een kreeft
De toekomst ligt in Boeddha
De Zen Challenge
Zen en zelfvertrouwen