ZenActueel:
Iedere dag inspiratie voor een zenvol leven
Wat nam ik mee uit Taiwan?
Mark Schilder /
Zen.nl Rotterdam /
Zen.nl Voorschoten / 2 december 2025
Voor mijn persoonlijke verdieping en in het kader van mijn zenleraarschap wilde ik graag een wat langere periode intensief mediteren. Rients adviseerde me daarvoor naar een klein zenklooster in Taiwan te gaan en zo verbleef ik daar drie weken. Nu negen maanden later schrijf ik dit korte verslag van mijn bijzondere verblijf in het klooster.
Tijdens de
sesshin vroeg de zenmeester ons op het plein voor de ingang rond te gaan lopen. Het was niet de loopmeditatie zoals ik die gewend was. We liepen niet in een rij, maar ieder in een ander tempo.
Hij riep; “Faster! Faster! Especially you, young people!” Ik begon te rennen. “Finally, someone who really makes an effort!” Ik rende nog harder.
Toen riep hij plotseling: “Stop!” Iedereen stond stil. Hij stapte op me af en riep vlak voor mijn gezicht: “Shi shenme?!” Chinees voor: "Wat is het?!"
Dat was de vraag waarmee we die week oefenden. De 'huàtóu' ofwel 'woordhoofd'-techniek is een training waarbij je ieder moment van de dag werkt met een vraag waarop je geen antwoord geeft. Het is niet de bedoeling iets te vinden, maar om te blijven onderzoeken.
Vervolgens sloeg de zenmeester met de kyosaku op mijn oor en schouder. Ik stampte op de grond. Weer riep hij vlak voor mijn gezicht: “SHI SHENME?!” Hij sloeg nog een keer.
Toen.. een moment van ontwaken!
De dagen daarna voelde ik mijn oor nog steeds en ervoer een diepe concentratie. Ik bleef, ook na terugkeer nog maanden oefenen met de vraag. Maar wat ik uit Taiwan meenam was niet alleen deze bijzondere ervaring, maar ook een rugzak vol pretenties.
Ik raakte gehecht aan de methode en had de woorden ‘Wat is het?’ ingelijst in mijn woonkamer gehangen. Het gaf me steun in een moeilijke tijd en hielp me mezelf meer te doorzien. Maar hoe langer ik vanuit dit concept werkte, hoe meer ik erin begon vast te lopen.
Ik stopte er mee. Ik wist het even niet meer. Nog steeds was ik op zoek naar wat die ervaring in Taiwan betekende. Misschien is dat waarom ik lang heb gewacht om dit op te schrijven.
Een tijdje geleden zag ik de documentaire 'Touch the Sound' op Netflix, over Evelyn Glennie. Een muzikant die slechthorend is, maar het geluid heel bewust voelt. Er is een punt waar alle zintuigen samenkomen. Wanneer één zintuig afneemt, kunnen andere het overnemen.
Dit inspireerde me enorm. Ik begon meer en meer plezier te krijgen in luisteren en voelen gedurende de dag, en herontdekte mijn passie voor muziek maken. Ook dit begon ik te conceptualiseren, maar ineens werd ik wakker geschud door het geluid van een kraai!
Ik ervoer iets wat ik niet kan beschrijven. Is dit iets wat ik niet moet willen vatten? Is het schrijven van dit artikel niet óók een poging iets vast te leggen dat zich niet laat vangen?
Steeds als ik denk het te weten hou ik mezelf voor de gek.
Wat is het?
Vind je het de moeite waard om dit soort persoonlijke zen-ervaringen te lezen in ZenActueel? Geef het dan een hartje.
Komende weeksesshins zijn:
Van 24 t/m 30 januari 2026 door Remko de Beer (nog twee kamers beschikbaar)
Van 19 t/m 25 april 2026 door Yvonne Visser (wachtlijst)
Van 25 april t/m 1 mei 2026 door Floor Rikken
Van 28 juni t/m 4 juli 2026 door Rients Ritskes
Van 11 t/m 17 oktober 2026 door Arthur Nieuwendijk
Verslag boomplantdag Woerden
Twijfelmoedig | De moed om niet-te-weten
De aanslagen in Parijs hebben me gelukkig gemaakt
Verslag themadag over: toeval
Over inzicht, aandacht en vreugde
Zen.nl Boomplantdag in Oudelande / Zeeland