Effecten van elke dag zitten
Twee weken geleden schreef Diana over haar eerste les mediteren bij Zen.nl. Hoe verging het haar tijdens het vervolg van de cursus? Ze beschrijft wat ze ervan merkt dat ze elke dag gaat zitten.
Diana de Visser
Door ziekte miste ik een les, maar gisteren was ik weer aanwezig. Voor mij was het de derde les van de introductiecursus zenmeditatie. Dat betekent dat ik nu twee weken redelijk consequent mediteer; in ieder geval eenmaal per dag. Een goed moment om eens na te gaan of ik iets merk van de meditatiesessies. Terugdenkend aan de belangrijkste reden om met zen te beginnen – ik wilde minder drukte in mijn hoofd en het gevoel van rust en vrede versterken – merk ik wel verbetering.
Rationeel gezien realiseer ik me dat daar wellicht ook andere factoren aan hebben bijgedragen, zoals het feit dat ik even geen literatuur over persoonlijke ontwikkeling en spiritualiteit heb aangeraakt – het laatste boek dat ik aanschafte, valt waarschijnlijk binnen de categorie ‘damesroman’, al kan ik dat wellicht beter niet hardop zeggen. Ook maak ik bewuster ruimte voor fietsen, koken of aanrommelen in de tuin – tuinieren zou ik het nog niet durven noemen. Daarom is het maar de vraag wat helpt, maar aan de andere kant kun je je afvragen wat de waarde van die vraag is. Volgens de leer van
de non-dualiteit uit het (zen)boeddhisme is alles uiteindelijk één. Wat precies oorzaak of gevolg is, heeft dan niet meer zo veel belang. Je fijner voelen, meer geluk ervaren, daar gaat het uiteindelijk om.
Planten en kussens
Mede doordat ik die positieve gang van zaken opmerkte, ging ik gisteren met een goed gevoel naar de les. Daar spraken we eerst met elkaar over symbolen en rituelen, heel interessante onderwerpen vond ik. Vooral over het onderwerp dromen, dat we overigens tijdens de les niet heel uitgebreid hebben behandeld, raak ik niet uitgepraat. De combinatie van je eigen bewustzijn in een omgeving die totaal anders is dan het wakende leven is iets dat me al lang fascineert. Altijd al heb ik het gevoel gehad dat er in je dromen op de een of andere manier tot je gesproken wordt – waarschijnlijk door jezelf, of je ziel, hoe je het ook wilt noemen –, maar dan in een andere taal, die van de symbolen. Steeds beter lukt het me om mijn dromen te interpreteren, vooral door het gevoel dat de dromen oproepen. Dat gevoel helpt me de symbolen beter te begrijpen, zou je kunnen stellen. Deze kun je vervolgens meenemen naar je wakende leven. Omgekeerd gebeurt dat vast ook. Zo merk ik dat ik de laatste tijd de neiging heb om in mijn huis overal plantjes neer te zetten. De symbolische waarde hiervan begint me nu op te vallen: planten staan voor leven. Ook vind ik het mooi om te zien hoe planten floreren wanneer je er een beetje aandacht aan besteedt. Vroeger was de gemiddelde levensduur van een kamerplant in mijn huis bedroevend kort; nu blijven de meeste leven en groeien zowaar ook. Mooi om te zien vind ik, dat planten veel teruggeven wanneer je er wat zorg en aandacht aan besteedt.
Naast het gesprek over symbolen en rituelen was er natuurlijk ook ruimte voor meditatie. Dat ging me ditmaal niet heel goed af. Bij de tweede sessie besloot ik te proberen zonder kussen te gaan zitten maar na een minuut of tien begon m’n onderrug flink pijn te doen. Met in het achterhoofd dat weerstand bieden aan ongemak een van de doelen van meditatie is, hield ik de sessie vol, maar het is duidelijk dat ik een betere houding moet vinden. Voor degenen die erover nadenken om consequent te gaan mediteren is het geen slecht idee om vooraf eens te experimenteren met houdingen en kussens. Zelf heb ik besloten om
een eigen kussen te kopen, maar mijn rugspieren behoeven ook nog wat training vermoed ik. Waarschijnlijk zit ik al heel lang met een licht gebogen rug en worden m’n rugspieren, nu ik eindelijk leer echt rechtop te zitten, flink getraind. Al met al ben ik blij dat ik dit soort zaken opmerk. Verder hoop ik binnenkort een wat diepere ontspanning te kunnen bereiken; met wat minder spierpijn lukt dat vast.