Meditatiezwerver
Wat te doen als je voor je werk op pad bent en daardoor je wekelijkse zenmeditatieles dreigt te missen? Met een beetje zoeken, contact leggen en een verzoekje hoef je die les niet te missen! Een verhaal over hoe vindingrijkheid meer dan beloond werd.
Petra Schmidt, Zen.nl Nijverdal
Begin januari had ik aardig de smoor in. Ik moest weer op pad met een van mijn cliënten, een vermaard artiest, zanger, musicus en schilder. Ik ben al vijftien jaar zijn fysiotherapeut. En als hij optreedt in mijn rayon, dat is noordoost-Nederland, dan reis ik aan het eind van de middag af naar het theater en behandel ik hem in zijn kleedkamer. Normaal gesproken kijk ik ontzettend uit naar deze trips, want ik ben dan lekker van huis en even op mijzelf, zonder kinderen, partner of dieren.
Maar in januari lag het anders, omdat ik nu mediteer. Al een jaar of twee mediteer ik bij
Zen.nl Nijverdal; mijn leraar is Harry Mengers. En dat is belangrijk voor me. Dat heb ik mogen ervaren toen ik een keer net te laat was en voor de dichte deur stond. Het gevoel dat ik toen ervoer, zal ik niet licht vergeten. Sterker nog, dat zorgde ervoor dat ik de daaropvolgende dertig lessen aaneengesloten aanwezig was. Dat was heel bijzonder.
En nu stond de tournee voor de deur. Ik zat te puzzelen. Ik werk van 17.30 uur tot 18.30 uur. Vaak loopt het nog wat uit. Red ik het om voor 20.00 uur in Nijverdal te zijn? Die dichte deur wilde ik niet nog een keer meemaken. Maar stressen om op tijd te zijn wilde ik ook niet.
Ineens kreeg ik een lumineus idee. Zen.nl zit immers door heel Nederland! Daarom opende ik mijn laptop en ging op zoek. En jawel, ik kon in
Nijmegen, de hoofdvestiging, terecht. Van tevoren meldde ik keurig mijn komst bij Floor Rikken. Eenmaal in de zendo, rolde ik bijna van mijn kussen van verbazing. Zie hier de kracht van de eeuwenoude rituelen. Ik kon gewoon meedoen! Voelde me opgenomen in het geheel. Heb me overigens verwonderd over het klaterende fonteintje bij de deur. Dat mediteert lekker! En ook geven ze hier een heel aparte draai aan het theekommetje als dit op de grond wordt gezet. Dit was een goed begin.
Vervolgens klopte ik in februari in
Leeuwarden aan. Bij Eelco, een inspirerende en bevlogen leraar, volgde ik een boeiende les. Wat een grote groep! Bijna twintig mensen, dat was wel even wennen. Dit was voor hen de tweede les, en de hartsutra verliep buitengewoon harmonieus. Alsof ze het al vaak samen hadden gereciteerd.
Eelco had zich voor zijn les laten inspireren door Marina Abramovic, een performance kunstenares. Hij vertelde over het kunstproject van haar en haar ex-partner. Eind jaren zeventig wandelden ze over de Chinese Muur – ze begonnen ieder aan één kant. Het was de bedoeling dat ze elkaar in het midden van de muur zouden treffen voor een laatste omhelzing. In 2010 trad Abramovic op in het MoMa met haar kunstproject ‘The artist is Present’. In een ruimte staan twee stoelen, met een tafel daartussen. Abramovic zit op een van de stoelen, op de andere stoel – met de tafel er tussen – mag een bezoeker plaatsnemen om één minuut lang oog in oog met de kunstenaar te zijn. Haar ex-partner, die ze jaren niet gezien heeft, neemt plaats op de stoel tegenover haar. Een emotioneel weerzien volgt. (Hierbij de link van het filmpje op Youtube, de moeite van het bekijken waard:
https://www.youtube.com/watch?v=OS0Tg0IjCp4.
Eelco nodigde ons uit om in tweetallen te oefenen aanwezig te zijn in jezelf, maar ook bij de ander. Dat vond ik wel even spannend, zo'n oefening doen met iemand die ik helemaal niet kende. Maar mijn vrees bleek ongegrond, want naast al mijn rare gedachten – is mijn mascara niet uitgelopen en in welk oog zal ik nu kijken – ervoer ik veel liefde en acceptatie. Het was een memorabele avond die ik niet snel vergeten zal.
Ik had al in mijn agenda gezien dat ik eind april in Drachten moest zijn, en vroeg Eelco of ik dan weer mocht meedoen. Ik was meer dan welkom.
Deze week was het zover. Weer ging ik mediteren in Leeuwarden. Deze keer werd ik aangenaam verrast door de kinhin. Het tempo was eerst heel traag, maar na een teken van de ziop gingen we verder in normaal wandeltempo. Was dat de vorige keer ook zo? Wederom werd ik getroffen door de manier waarop ze hier in Leeuwarden buigen om hun theekommetje op te pakken, in zo’n mooie vloeiende golfbeweging. Wederom werd ik verrast door de kracht van de rituelen. Die bieden veiligheid, houvast en structuur. Wat zit zo’n zenles toch goed in elkaar!
Ik voel me trots, dat ik op deze manier mijn wekelijkse meditatieles gewaarborgd heb. Met elkaar mediteren blijkt heel wezenlijk voor me te zijn. En wat fantastisch dat er binnen
Zen.nl de mogelijkheid is om een meditatiezwerver te zijn!
Jouw spirituele biografie Kijken in de spiegel van je leven
Beter in je vel zitten?
Zenvol Taiwan
Sheng Yen en de verlichting
De zentuin als leraar
De Kracht van 'Stondpunten'