ZenActueel:
Iedere dag inspiratie voor een zenvol leven
Overleven, of leven met zen en meditatie door goed te voelen
"Een chronisch te veel aan adrenaline heeft vaak letterlijk en figuurlijk de dood als gevolg."
Dit is een zin uit het boek Zen en Geluk van Merel en Rients Ritskes, dat gaat over de relatie tussen, zen, mediteren, afzien, lijden en geluk. Deze zin heeft me diep geraakt, want die ging over mij.
Jeanine Braat,
Zen.nl Sittard Geleen
Stress, ziek en niet meer voelen
Ik was niet dood, maar leven deed ik ook niet. Ik overleefde. Precies waar stresshormonen voor dienen.
Door jarenlang chronische stress te ervaren in mijn leven, werd ik ziek, erg ziek. De zin raakte me omdat het me herinnerde aan een periode in mijn leven waarin ik totaal níet voelde, en ik niet wist hoe dit überhaupt moest. Ik had geen idee dat 'goed kunnen voelen' een voorwaarde is om de balans te bewaren tussen gezonde en ziekmakende spanning en om me gelukkig te kunnen voelen. Iets waar ik me nu dagelijks heel bewust van ben ... ik voel! Ik heb het nodig om me goed te voelen om betere keuzes te maken, gelukkig te zijn, te leven en nóóit meer alleen te óverleven. Mijn dagelijkse oefening op 'mijn kussen' en meer bewustzijn van mijn ademhaling, lichaam en geest zijn hierbij van "levensbelang".
Ondanks veel therapie kon ik mijn grenzen niet bewaken
Ik had langere tijd een leven vol stress, zowel in mijn werk als privé. Ik had een baan in de zorg waarbij ik steeds meer beperkt werd door regelgeving en administratie. Ik kwam te weinig toe aan de zorg voor de cliënt wat maakte dat ik me in het nauw gedreven voelde. Daarnaast had ik twee jonge kinderen, een partner waarbij ik me niet gezien, gehoord en gewaardeerd voelde (zo bleek later) en ouders die in een periode van twee jaar ziek werden, zorg nodig hadden en overleden.
Intussen was een tropische parasiet in mijn darmen wakker geworden. Een souvenir uit de tropen, die zich tien jaar slapende had gehouden en nu wakker werd door mijn lage weerstand. Met als resultaat een totaal verstoorde darmwerking, waardoor ik bijna twee jaar geen eten kon verdragen en fysiek een wrak werd.
Maar mijn ouders, mijn kinderen, collega's en cliënten hadden me nodig. Ik kon dit allemaal aan en vervulde alle rollen met nog meer inzet. Mijn stresshormonen hielpen me hierbij en zorgden dat ik overleefde.
Totdat op een dag 'het licht uitging' en ik in een diep dal van een soort niemandsland terecht kwam…. Mijn hoofd en lichaam (voor mij nog gescheiden lichaamsdelen) lieten me volledig in de steek. Ik kon alleen maar huilen, had angst- en paniek aanvallen, een geheugen als een zeef en een concentratie van nul. Ik kon geen geluiden meer verdragen, had hartkloppingen en een baksteen op mijn borstkas waardoor ik weinig lucht kreeg. Daarbij wilden mijn benen me niet meer dragen.
Door mijn therapeutische achtergrond én omdat ik al enige tijd in psychotherapie was, had ik enige kennis verworven over zowel mijn sterke als mijn zwakke eigenschappen. Ik had mijn sterke eigenschappen maximaal uitvergroot: perfectionisme, een groot verantwoordelijkheids- en opofferingsgevoel en een zorgsyndroom (altijd klaarstaan om te zorgen voor ànderen). Om deze eigenschappen werd ik gewaardeerd, zowel in mijn werk als in mijn privé situatie. Als ik maar even het idee of gevoel had (het verschil kende ik toen nog niet) dat ik niet werd gewaardeerd, dan deed ik er nog een schepje boven op. Ik ging makkelijk en continu over mijn grenzen en liet anderen eroverheen komen. Beter gezegd: ik vóelde mijn grenzen helemaal niet.
Ik wilde af van slaapproblemen en meer balans in mijn leven
En ik vroeg me af: Waarom heb ik niet eerder iets gemerkt? Waarom had mijn hoofd of lichaam mij niet eerder kunnen waarschuwen? Maar... mijn jarenlange in- en doorslaapproblemen en mijn chronische hoofd- en gewrichtspijnen (wakker worden met gebalde vuisten). Iedere ochtend misselijk wakker worden en die steen op mijn borst lag er toch al jaren?
Ik nam me voor: Ik kom uit dit dal, 'het' wordt beter dan ooit èn dit gaat me nooit meer gebeuren!
Ik wilde antwoorden krijgen op een aantal vragen, leren voelen waar mijn grenzen lagen en hoe ik deze kan aangeven aan anderen. Ik wilde mijn sterke punten kunnen gebruiken, zonder door te slaan. Ik wilde meer balans in mijn leven. Èn ik wilde erachter komen waar mijn gedrag vandaan kwam, hoe ik het zover kon laten komen.
Via reiki, mandala tekenen, yoga en mindfulness bij zen uitgekomen
Ik ging op een cursus reiki, mandala tekenen, yoga en mindfulness. Ik leerde binnen mijn fysieke grenzen te blijven (heel bijzonder voor mij), werd me bewust van mijn ademhaling (hoog en zwaar), mijn gedachten (wat een chaos) en emoties (pijnlijk). Ik leerde systematisch mijn lichaam en de spanning voelen. Ondanks deze verbeteringen schoot ik nog te vaak door in mijn zorgsyndroom en ging ik over mijn grenzen. Daarbij voelde ik me nog steeds vaak niet gezien en gehoord.
Een dierbare vriendin mediteerde al jaren bij
Zen.nl en leek steeds meer een balans te vinden. Dat wilde ik ook. Ik voelde (!) dat meditatie me verder zou brengen op mijn zoektocht. Ik ben gaan mediteren bij Zen.nl, gestart met het
ZIOP traject en deed
sesshins. Ik leerde, ervoer en kwam tot inzicht in mijn ZELF.
Natuurlijk ging dat proces niet ‘vanzelf’. Volgende week, in
deel twee van dit essay over mijn vallen en opstaan naar mij beter voelen.
Meld je aan voor een introductiecursus
of
doe eerst een gratis proefles
Projecties bij Pasen
Ontdek de kracht van acceptatie
Zen en de bubbelkamer
Door zen plan uitgevoerd
Vertrouwen ontwikkelen
Bevrijd van hoop?