Zen.nl, ZenActueel 4 april 2014

Zen.nl ZenActueel

Zen.nl Rients Ritskes kaart Nederland vestigingen

Nummer 14, 4 april 2014. Zie hieronder het archief

Sesshin onder water

Moritz Boegel, Zen.nl Nijmegen. De maand februari heb ik doorgebracht in Indonesië, een heerlijke maand vol van nieuwe indrukken en ervaringen. Eén van die compleet nieuwe ervaringen was een tweedaagse cursus 'Basic Freediving' op Bali, bij Apneista. Eerder had ik een tv-item gezien over een Noor die ergens in de buurt van één van de polen zwemmend zonder zuurstof enorme afstanden aflegde onder het ijs door. Heel inspirerend vond ik het samenkomen van lichamelijke en geestelijke oefening. De Noor beoefende, zoals veel freedivers, intensief yoga om zijn lichaam en geest soepeler te maken en meer onder controle te brengen. Iedere onnodige spanning in lichaam of geest kost zuurstof dus is het van het allergrootste belang om zo ontspannen mogelijk te zijn bij een duik.

Mediteren zonder adem
De eerste ochtend was theorie en oefenen op het droge. De belangrijkste les was deze: wanneer je lichaam zegt 'ik wil ademhalen' zit je in feite nog lang niet aan je taks. Het lichaam heeft een heel ruime veiligheidsmarge ingebouwd. Later gingen we dat ook oefenen, met zuurstofmeter aan de vinger zo lang mogelijk onze adem inhouden. En wat bleek? Wanneer je écht je best doet om zo lang mogelijk je adem in te houden is het zuurstofgehalte in het bloed, de saturatie, hooguit met enkele procenten gedaald. Dus dan hou je de volgende keer nog wat langer je adem in. En ondertussen zo rustig mogelijk blijven, want een hogere hartslag betekent een hoger zuurstofverbruik. Dus wat doe je dan? Mediteren natuurlijk.
Zo mediterend zonder adem te halen merk je op hoe de drang naar ademhalen langzaam opkomt. Je voelt hoe de drang sterker wordt, hoe op een gegeven moment de spieren in je onderbuik zich onwillekeurig samentrekken. De uitdaging is het uithouden van de drang tot ademhalen, wetende dat je genoeg zuurstof tot je beschikking hebt. Al op het droge begon zo het verleggen van de grenzen.

Het water in
Die middag gingen we na een uurtje yoga-oefeningen in het water in. Nu het zo dichtbij kwam had ik ineens helemaal niet meer zo'n zin om op één ademteug zo diep mogelijk onder het wateroppervlak te verdwijnen. Eenmaal in het water was het aan een lijntje naar beneden. De belangrijkste opdracht: keep calm. En dat was nog niet zo gemakkelijk.

William Trubridge duikt zonder zuurstof naar 101m diepte, klik op de foto voor de video

Paniek!
Een paar keer diep ademhalen en dan rustig handje voor handje aan de lijn de diepte in. Ik voel de drang opkomen om adem te halen. Hoe ver zou ik al zijn? Ik kijk naar boven. Dat is ver! TE ver! Ik raak in paniek en denk NU meteen adem te moeten halen. In een poging dat te doen ontsnapt al mijn lucht en tussen mijn eigen bubbels door trek ik mezelf als een gek omhoog. De instructeur had het al gezegd: niet naar boven kijken. Hij zweeft al die tijd rustig naast me en eenmaal boven vraagt hij, in antwoord op mijn 'I can't do it', hoeveel ademteugen ik nodig had voor ik weer rustig ademde. Twee ademteugen hooguit, toen was mijn ademhaling weer normaal. Zo heel erg kan het dus niet geweest zijn, met dat ademtekort.
Diezelfde en de volgende dag hebben we nog vele duiken gemaakt. En bij iedere duik was er weer die tegenzin. Telkens weer die paniekzone in, die dan weliswaar steeds dieper kwam te liggen, maar iedere keer weer is het het uithouden van dat vreselijk ongemakkelijke gevoel van 'ik moet ademen'. En tegelijkertijd ontspannen blijven, niet nadenken, niet je lichaam en je geest hun eigen pad laten lopen. Blijven concentreren op je bewegingen en op wat je waarneemt, het water, kleine visjes, de lijn, de druk. Soms lukt het dan om echt te ontspannen, juist omdat een situatie als deze je ertoe dwingt te ontspannen; het alternatief is paniek.

Net sesshin
De laatste paar duiken waren heerlijk. Heel rustig langs de lijn naar beneden, gefocust op het maken van rustige, vloeiende bewegingen de diepte in.

Ondertussen voelde ik de aandrang om adem te halen groeien. Nog een paar halen verder naar beneden, niets aan de hand. Even blijven hangen. Voelen hoe de urgentie van het 'ik moet ademen'-gevoel toeneemt. Dan weer rustig naar boven, geen reden om haast te maken, zuurstof genoeg. Zo werd het een boeiend spel met de eigen geest, het verkennen en verleggen van grenzen waarvan je weet dat ze in feite niet reëel zijn.
De cursus Basic Freediving voelde aan als een mini-sesshin, inclusief ups en downs. Meerdere malen heb ik voor mezelf besloten dat het toch echt niets voor mij was. Toch telkens weer besloten om in ieder geval nog één duik te doen. Typisch zen is misschien de ontdekking, dat zelfs de noodzaak om te ademen uiteindelijk veel weg heeft van een illusie.

foto: Apneista

Tom van der Heijden (Zen.nl 's-Hertogenbosch) is druk bezig met het inladen van de zitkussentjes, na een zeer geslaagde workshop Zen voor ruim 50 leden van de studievereniging voor Nijmeegse biologiestudenten.
Met een persoonlijke inleiding en ook even samen 'echt' mediteren heeft Tom de studenten geboeid op het kussentje weten te houden op deze prachtige dag, één van de eerste mooie lentedagen van het jaar.

Zen in de zon

Wieke Vink, Zen.nl Utrecht. Vers van de Utrechtse introductiecursus zenmeditatie vertrok ik afgelopen juli voor zeven maanden naar Zuid-Afrika. Een semester lang ging ik studeren aan de Universiteit Stellenbosch, midden in de wijnlanden van de Westkaap. Het is een prachtige periode geweest, waar ik met veel plezier op terug kijk. Een opvallende constante: het handige opblaasbare meditatiekussen, dat ik uiteraard vol goede voornemens uit Nederland had meegenomen.
Wat blijkt: als je aan de andere kant van de wereld een nieuw leven op gaat bouwen, is het fijn om vertrouwde routines te hebben. Weten hoe ik, waar dan ook, comfortabel op de grond kan zitten om tot mezelf te komen, was een plezierige houvast te midden van allerlei enerverende ervaringen. Veel mensen ontmoet? Mijn adem tellen. Nieuwe vakken gevolgd? Zazen. Verliefd geworden? Even lekker in lotushouding in een poging om, tegen de vele vlinders in, mijn gezonde verstand nog wat te bewaren.
Wat er ook gebeurde, het zwarte zitkussen stond trouw onder mijn tafel in mijn nieuwe, tijdelijke studentenkamer. Zoals ik al hardlopend de omgeving verkende, zo verkende ik al mediterend mijzelf in deze nieuwe context. Daar zat ik dan: ver van huis, op mijn gemak, op mijn balkon met uitzicht op een berg. Och, wat voelde ik me volwassen en best wel zen, zo nu en dan.
Soms betrapte ik mezelf er wel op tijdens mijn Afrikaanse avontuur teveel naar balans op zoek te zijn. Het is juist inherent aan een uitwisseling om je af en toe ongemakkelijk te voelen, zo in den vreemde uit je comfortzone. Tegen alle

Wieke Vink

nieuwe indrukken valt niet op te mediteren en gelukkig maar, want het zijn vaak de verrassingen van het leven die zich tot fantastische verhalen vormen. Zo zwom ik in de Zambezi, parkeerde een auto bij een canyon en bedacht ik me op het laatste moment wel even van een brug af te bungeejumpen.
En het meditatiekussen? Dat gaf ik tegen het einde van mijn trip aan mijn Zuid-

Afrikaanse vriend. Ook dat is leven in het moment.

Wil je ook jouw persoonlijke zenverhaal teruglezen in de ZenActueel en kans maken op een mooi handgemaakt zenpak ter waarde van €115,-? Stuur dan jouw Zenstory van maximaal 750 woorden naar zenactueel@zen.nl.

Mis de volgende ZenActueel niet, abonneer je hier.

Copyright © Zen.nl, contact: Zenactueel@Zen.nl
Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand en/of openbaar gemaakt in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen of op enige andere manier zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.

Archief

Nieuws in de media

Meer: